Kiedy możemy skorzystać z instytucji depozytu sądowego?

Przeważnie z tej instytucji korzystają dłużnicy w celu zwolnienia się z zobowiązania lub dla zabezpieczenia roszczeń. Trzeba jednak pamiętać o tym, że o przepis ustawy musi zezwalać na ustanowienie depozytu bądź nakładać obowiązek jego ustanowienia. Należy wiedzieć, że zgodnie z art. 467 „Kodeksu cywilnego” dłużnik może złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, jeżeli…

A więc kiedy można?

  1. wierzyciel nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych ani przedstawiciela uprawnionego do przyjęcia świadczenia.
  2. wskutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności, nie wie, kto jest wierzycielem, albo nie zna jego miejsca zamieszkania lub siedziby.
  3. powstał spór, kto jest wierzycielem – więcej o tego typu sporze np. pomiędzy partnerami biznesowymi dowiemy się dzięki artykułowi pod adresem www.racjonalny.pl.
  4. z powodu innych okoliczności dotyczących osoby wierzyciela świadczenie nie może być spełnione.

Trzeba pamiętać o tym, że złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego może być dokonane dopiero po uzyskaniu zezwolenia sądu. Jest tylko jeden wyjątek od tej zasady – kiedy przedmiotem świadczenia są pieniądze polskie. Złożenie ich do depozytu (czyli wpłata na rachunek depozytowy Ministra Finansów) może być dokonane także przed uzyskaniem zezwolenia sądu. W takim wypadku składający depozyt (dłużnik) powinien równocześnie ze złożeniem pieniędzy złożyć stosowny wniosek w sądzie. W razie uwzględnienia tego wniosku złożenie do depozytu uważa się za dokonane w momencie, w którym nastąpiło. W razie odmowy – pieniądze są zwracane, a dłużnik nie może się powoływać na spełnienie świadczenia i zwolnienie z zobowiązania.

Nie jest więc możliwe dowolne złożenie przedmiotu do depozytu i tym samym zwolnienie dłużnika ze zobowiązania. Trzeba też pamiętać o tym, że zgoda sądu na depozyt nie jest automatyczna, zdarzają się bowiem odmowy. Ważne złożenie do depozytu sądowego ma natomiast takie same skutki jak spełnienie świadczenia i zobowiązuje wierzyciela do zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia.